"Sportzaldoten(innen )", beim Wuert geholl …

Et gëtt Ausdréck a Wieder- Zesummesetzungen  déi vu villen Leit  einfach esou  higeholl  wärend anerer déi , sech gläichzäiteg  mat der Sproch beschäftegen a méi kritesch denken,  des   munchmol dubiéis Kompositiounen hannerfroen an net gewëllt sinn se einfach esou hinzehuelen a gëllen ze loossen ! Esou , den Ausdrock, „Sportzaldot“,  eng relativ rezent Ënnerstellung,  vun zwee Dingwierder, déi am gaang ass zu engem fest zesummegeschweesste Begrëff ze ginn, deen sech och  bei villen „Zivilisten“ schonn agebiergert schéngt ze hunn, a wéi een haut -esou ellen- seet, dobaussen  gutt verkafen léisst…!?  Eng praktesch,  stramm formuléiert an improviséiert  lexikalesch Konstruktioun fir eppes relativ nei erfonntenes  mam Numm ze nennen an ze „deefen“, respektiv iwwer Sprooch, als solches, an de Käpp vun de Leit  als solches, ze festegen an ze validéieren . Sportzaldot, e „ mot composé“, woubäi de Sport mam Zaldot,  net emol duerch e Bindestrich  vun enaner getrennt , ma  béid mat enaner „verschweesst“ guwen ,wéi wann dat net anescht kéint sinn!?  Eng flott Formuléierung fir déi eng,  ma eng éischter bedenklech Wuertkombinatioun, e gellechen Antagonissem – ma awer dobäi keen eigentlechen oxymore- fir anerer, déi sech aus Welt respektiv sportanschauleschen Grënn dorunner stéieren…  Fir eppes neits muss, dat ass gewosst, wéi iwwerall an deem Fall, ee neit Wuert hir, ma em wat huet et  sech , dann elo eigentlech    bei dësem neien „ Produit“  gehandelt,  deem an deenen  sengen militanten Protagonisten et gegollten  huet, en treffenden, uniformen Numm ze verpassen!? …!?

„Wessen Kommissbrot ich ess, dessen  Marsch- Lied ich sing“…!

Wärend  Sportler aus deenen jeeweilegen Veräiner an de  Kollektivsportaarten, an virun allem am Fout Ball hei am Land, via privat Firmensponsoren a Promotoren, munchmol,  scho bal iwerdriwen  materiell a finanziell verwinnt ginn,  e sou war dat bei eise beschte Spëtzenathleete  bis viru kuerzem  net de Fall.  Sie haten an hunn et  weider schwéier  fir um Terrain, an och ausserhalb vun der Pist… am Alldeeglechen iwwer Ronnen ze kommen.  Vu dat Ënnerstëtzung vun anerwäerts  total gefeelt huet, a nach ëmmer feelt, hunn  eng ganz Rei vun hinnen, an kann een hinnen dat net onbedéngt verdenken,  eng Opportunitéit  an der verlockender Offer vun der  Arméi  gesinn!  Op de „we need help“, an hiren SOS, huet  di  léiwArméi hinnen doropshi mat hirem ,  an aller Welt berühmt -berüchtegten , a scho ball karikaturalen  “ We want you “,  ma da kommt bei eis, geäntwert ! Eeen Deal, an e“ Pakt mam Deiwel“ deen esou al as wéi Arméien existéieren, mat hinnen Krich gefuert, a scharf  op enaner geschoss  get! De „bataillon de Joinville“ a Frankreich, deen haut nach enner enger anerer Form weider besteet, war do lang Zeit e Virbild un deem sech eis Strategen och dierften inspiréirt hun.  Eng ganz Reih vun Eeenzelathleten (innen)- mat virop emmer méi  brav folgsam Meedercher vum „Dammebierg“,-hun Chance prompt  genotzt a  sin ouni ze zecken, an och nemmen en Hauch vu  moraleschen Bedenken hannen op dem „ Dingo“  sein deieren  Nofolger gesprongen!  Noom Motto vum  „ c’est  donnant- donnant“,  hun sie freedeg  agewellegt,   mat zwou Henn ennerschriwen, a geschwuer bedingungslos an der NATO Arméi net nemmen  ze  dengen an ze folegen,  ma och nach derbéi fir sie no baussen  Reklam ze machen an sech instrumentaliseieren ze loossen! Dass och nach just grad  dat op der Uni forméiert Christine Majerus,  deem seng carrière mir als  fréieren Reporter a Kenner vun der Szeen, mat groussem Interessi a Bewonnerung verfolegt hun,  an wat  selwer vun sech an engem Interview behapt,  een ganz starken Charakter ze hun, mat drun gekoppelt, engem  ausgeprägten Senn fir Gerechtegkeet,  dann elo  op emol ee Loblidd op Arméi  sangen geiw, an „ entretemps“ scho bal zu hirer, a kaki gekleedten Egérie gin ass, huet eis dach béis iwerrascht …!  Dest zemols  wou een dach weess dat do uewen an hirer Ausbildung Schikanen net nemmen aus e puer Brieder bestinn, déi e mam Velo iwerwannen  muss…! Dat selwecht gelt fir hir, anerwärts esou- zu recht- rebellesch  Ping-Pong  Kollegin, déi anescht wéi hat, daat  sech do, op Kommando an de Bulli geheien, net onbedingt als spezifischen Training  um „ parcours du combattant“ ugesin dierft hun. Et siew drun erennert dass de Cross cyclo-pédestre vun de franseische Militär ufanks 20. Joerhonnert erfond guw , un deen deen drohtegen  Generol Thull , selwer e gudde Junior’s coureur  senger Zeit, elo zu Dikrich uewen aus um ranzegen „ Botterweck“  rem well ukneppen.  Do war sech hiren männlechen Cyclocrossskolleg , de Gusti „Bruch“,  no engem kurzen Schnupperkurs,  sech dach awer schon deitlech  méi konsequent an ze schued,  fir zu Dikrich Krich ze spillen, wéi hien sech mat sengem Velo  hurteg lanscht Nösserten erem erof gemach an  ennen mat Erfoleg eng ganz  aner Richtung ageschloen  huet!   Dee groussen  Virdeel, vun deer, „certes“  net aus dem Zwang, ma  dach aus der Nout  gebuerener Rekrutéierung,  respektiv  Instumentaliséierung ,  ass déi, dat sie vun deem Moment un, als… „ Sportsöldner(innen)“ an der neo- Freiwellegenkompagnie vun , eis eegen Bezeechnung, mat enger mei offensichtech deitlech pejorativer Konnotatioun..,   finanziell ofgesechert waren  a sin, mat  en plus,  enger professionneler Zukunftsperspektiv, fir speiderhin, wann hinnen dru geleen! Wat een demno als „de bonne guerre“… bezeechnen kéint, werft awer iwer déi fragwürdeg Terminologie eraus eng ganz Reih vu Froen op. Esou haten mir demols als Sportstudent an duerno langjähregen enseignant eng ganz aner Opfassung vum Sport,  an hun déi an de speiden siwenzeger Joeren ,  mat villen aneren,  dorenner och dem Denis Scuto gedeelt , an bei der europaweiter Bewegung “ Sportler fir de Fridden“ matgemach ,  zu deer et iwregens eng helle Wull vu Literatur get.  Mir als immediaten  Nookrichsjong, wor perséinlech all déi Zeit duerno  dru geleeen , menge Schüler déi  universel , a betount fridlech  Werter,- de Gegenspiller ass keen „enemy“…!- wéi  fair-play  a Rücksicht op deen aneren am Sport ze vermettelen . Gemeinsamen Spass am Spill a  Freeed un der Beweegung, als Ausgleich zu deem wat alles vun hinnen an deenen aneren Fächer am Lycée’s Klassesall verlangt guw,  nirwt gudde  Rotschléi fir  eng  nach besser „hygiène de vie „ fir speiderhin , ouni Drogen, Tubak an net ze vill Alkohol, stungen am Schoulsport vum primär an secondaire bei  mir stéits,  weit virun irgendwelchem  Performancestriewen,  am Virdergrond a  koumen, bei deenen allermeschten,- an dorenner och  e puer speider national Sportgreissten- déi mir dat och haut nach spontan bezeihen,  beschtens un! Enges Dags hun ech, an den achtzeger Joeren,  hannen an engem Geräteschaf  vun engem Schoulgebai um Lamperbierg, eng hölzen Stabhandgranat fond, eng getréi nogemachten  Replik vun enger echter,  mat deer  Schüler an hirem „Sportunterricht“ deemols geléiert gi sin,  esou weit wéi méiglech a  präzis  a Richtung  speideren Feind  ze werfen… an domader op de Krich  virbereet guwen. Natierlech, hun ech se menge Schüler  als anschaulecht- abschreckend Beispill virgefouert  an, hinnen erklärt wéi  demols  Sporterzeihung  ennert de Preisen bei eis ausgesin huet a pervertéiert guw!  Wourop ech  elo awer endlech…, no all deenen Iwerleeungen  eraus  well a mat villen aneren fuerderen, ass dat eisen ziemlech eleng geloosseenen  Leeschtungssportler(innen) endlech vum Staat eng valabel zivil Alternativ zum Militärdrilldeal gebueden get, durch   déi sie grad esou gud  finanziell ofsechert wéi um Härebierg gin , ouni dat sie sech do uewen kujenéieren loossen mussen,  an als  „objecteurs de consciennce“   vrun allem kee Gewiehr a keng aner Schosswaff brauchen an Hand ze huelen, wann sie dat net woellen, an hirt Gewessen dat net zuleisst !
Guy van Hulle